Queensday island

Wooow! Hoe was jullie Queensday? Was het zonnig in de oranje Amsterdamse grachten? Nog aanslagen gepleegd op onze koninklijke hoogheid? Nou, onze koninginnedag was tropisch, op een heel onbewoond eiland! We werden door piloot Bruce midden in de Pacific gedropt.

Zijn krakkemikkige Cessna vliegtuigje vertoonde ernstige scheuren, deuken en mankementen op plekken waar je ze het minst graag zou zien.. Onderweg werden we getrakteerd op een raam dat Bruce voor de grap ineens wagenwijd openklapte, halve loopings met een groter kriebel-in-je-buik en krijs-met-je-ogen-wijd-open effect dan alle achtbanen in de Efteling samen.. met als toetje een vrije val én plotselinge stijging van een paar meter die onze camera’s met een Matrix effect van voor naar achter deed zweven. Met vier passagiers was onze vlucht vol – er had misschien nog net een verstekeling in de staart gepast. Verstekelingen waren we, daar moederziel alleen op Middle Island - zonder survival crew, Indiana Jones’en of Robin Hoods om ons te redden. Bruce vloog doodleuk weer naar het vasteland, “Alright mates, you’re cast away now!”

Het verkennen van het eiland was fantastisch – snorkelen in Pancake Creek, wandelen naar the lighthouse, kamperen bij Airplane beach (who needs an airstrip if you can land on the beach?), fikkie stoken en... koninginnedag vieren met andere verstekelingen! Zie onze video voor beelden van onze vrijmarkt, en een vertolking van het Wilhelmus zoals dat alleen op Queensday Island vertolkt kan worden. Credits gaan dan ook van harte uit naar pilot Bruce, de crew van Cast Away in Agnes Water en Tribal Travel, die zich op 3 verschillende locaties heel erg voor ons hebben ingezet en deze dag extra oranje hebben gekleurd!

Gelukkig snapte Bruce dat er nog meer missies volbracht moesten worden, en bracht hij ons na een nachtje tussen de dingo’s (wilde honden) en serieus gevaarlijke slangen en spinnen (een dag eerder was een meisje met een slangenbeet afgevoerd..) al freewheelend met zijn Cessna weer terug naar het vaste land. Pfieuw, toch allebei in één stuk heelhuids terug.

Ons verblijf op het vaste land duurde echter niet lang, want na een roadtrip met Roi richting Rainbow Beach vertrokken we alweer naar het magistrale Fraser island! Hier hebben we 3 dagen doorgebracht, met de mooiste highlights die we ons maar voor konden stellen. Wel veel regen, maar we waren niet voor niks dichtbij Rainbow Beach – giga veel regenbogen gezien! Met een 4x4 zijn we het eiland over gescheurd: dwars door de zee, over het strand, door tropisch regenwoud vol

Eucalyptusbomen + lianen en langs helderblauwe zoetwater meren. Bij het bizar heldere lake McKenzie waren we swimming in the rain, maar wow, zelfs dan is het prachtig. Midden in het regenwoud stuitten we op een familie schildpadden, en kwamen we bomen tegen die zo door termieten uitgehold zijn dat ze perfect didgeridoo materiaal worden. Jammer voor de termieten dat ze er dan eerst gezellig uitgerookt worden. Bij lake Wabby gaat een steile gele duin (sandblow) over in een meer, omringd door regenwoud en de oceaan. Deze combinatie is typerend voor Fraser island en komt verder bijna nergens voor..

Indian head is een mega rots die vanuit de lucht verdacht veel op een gezicht lijkt. In Eli creek maakten we een wildwater zwemtocht, met de stroom mee. En dan was er nog het Maheno shipwreck, dat tragisch ten onder is gegaan. Wrang was dat iets verderop ook een vers wrak lag op te drogen, waar drie maanden terug zo’n 300 vluchtelingen op ten onder zijn gegaan.. ai, trouble in paradise. Dat was wel even slikken.

’s Avonds sloten we bij het kampvuur vriendschap met de didgeridoo’ende Troy, een aboriginal die de campsite waar we kampeerden mede in stand houdt. Hij nam ons mee naar het strand, onder de Melkweg (Hi Southern cross! Hi Schorpio!), waar hij ineens als een dolle over het zand begon te bewegen. Beetje a la de moonwalk, maar dan spastischer en grappiger. Terwijl hij dat deed, gebeurde er iets magisch. Door zijn moves begon het natte zand te fonkelen, alsof er kleine gloeiwormpjes in verstopt zaten! Whaaaat the fuck. Er doen meer verklaringen de rondte: fosfor + wrijving op nat zand + voldoende donkerte (lees: natuurkunde), plankton, of pure magie. Ha, wij weten wel welke wij kiezen. Vervolgens stonden we minstens zo spastisch met hem mee te dansen... onze eigen disco onder de sterren. Adembenemend.

Net terug en het zand zit letterlijk overal. Ook in de Canon Ixus, onze trouwste fan die alles vastlegt. Gelukkig hielpen onze eigen reanimatie pogingen voldoende – let’s hope dat ie straks op de Solomon eilanden niet echt van z’n stokkie gaat! Of dat ie 9 levens heeft?

We slapen vannacht gesponsord bij Pippies backpackers, en morgen keren we terug naar Brisbane.. waar de cabin crew van Solomon airlines zich vast al op onze komst voorbereidt (gewaarschuwd door Catay pacific!). We kijken ontzettend uit naar de komende week, naar het project, naar de pionier, naar alle jongeren, naar de verhalen, naar de dromen, de passies, en het land zelf.. we zijn er klaar voor.

Let’s bring it on!


Volg Daphne en Anna en de sponsoren van 6x6x6 op Reis doneren namens jou 30 cent aan 6 goede doelen:

www.facebook.com/OceanieNL
www.twitter.com/OceanieNL
www.oceanie.nl/6x6x6opreis/